“Hayır!” demek yerine bunları deneyin

“HAYIR” YERİNE BUNU DEYİN:

“Gerçekten büyüyorsun! Bundan sonra bazı şeylerden kendin sorumlu olabilirsin.”

Tuğçe’nin okul servisi 07:20’de geliyor, ki bu bizim için çok erken. Çocuklarımın güneşin doğuşuyla aynı saatte kalkmamasından çok memnundum, ama işin asıl kötü yanı Tuğçe’yi sabahları motive etmenin çok zor olması. Uyandırdığım andan kapıdan çıkana dek başının etini yemek zorunda kalıyorum: giyinmesi, bir şeyler yemesi, ayakkabılarını giymesi için. Talep ettiği her şey hemen olumsuz bir cevapla karşılaşıyor. Onu hazırlamakla meşgul olduğumdan kızımla konuşmaya bile vaktim olmuyor.

Ancak danışmanıma göre 4-5 yaşlarındaki çocuklar bile, sizin yardımınızla biraz ön hazırlıkla beraber, kendi kendilerine uyanıp sabah rutinlerini halletmeyi öğrenebilir (örneğin beraber alarm kurabilir, sabah kendisi alabilmesi için bir dolaba kase ve kahvaltılık gevreğini hazırlayabilirsiniz). Tuğçe 8 yaşında ve onu hala ben uyandırıyorum. Danışmanım “Sorumluluğu ona vererek bunu Tuğçe’nin meselesi haline getirmeniz gerekiyor.” diyor. Danışmanlar, çocuklarımıza kendi hayatları üzerinde yeterince kontrol vermediğimizi düşünüyor. Ebeveynler emir vermek, düzeltmek ve düzeltmek için o kadar çok zaman harcıyor ki, çocuklar kendilerini hiç kontrolde hissetmiyor. Kendi seçimlerini yaparak kendilerini yetkili hissetmelerini sağlamamız gerekiyor.

Danışmanım, Tuğçe’ya birden fazla alarm kurulabilen dijital alıp (çalar saat veya iPod’la bile yapılabilir) Tuğçe’nin ne zaman kalkmak istediğine kendisinin karar vermesine izin vermemizi öneriyor. Üç alarm kurması gerekiyor: biri kalkmak, biri giyinip odadan çıkmak, sonuncusu ise kapıdan çıkmak için. Yeni rutini Tuğçe’ye kazandığı bir hak gibi olumlu bir şekilde açıkladım. Tuğçe’ye “Kendi kendine kalkmak, giyinmek ve evden çıkmak için yeterince büyüdün,” dedim. “Ne kadar sorumlu olabileceğini bana kanıtladın, bu yüzden biz de sana kendi özel saatini alacağız. Artık sabahları sorumlu sensin.” Tuğçe gurur ve heyecanla gülümsedi. Hafta sonu birlikte saatini almaya gittik ve yeni planını çizdik.

Pazartesi sabahı, şaşırdığım bir şekilde, Tuğçe kendi kendine kalktı, kahvaltısını etti, eşyalarını topladı ve evden çıktı. Hepsini tam vaktinde yaptı. Hepsini kendisi yapma sorumluluğu olduğu için gerçekten kendisi yapıyor. Üstelik biraz muhabbet etmek için vaktimiz bile oluyor. Sabahları artık huzurlu, hoş ve organize. Bu kadar kolay bir çözümün böylesi çarpıcı bir olumlu değişim ortaya koymuş olması harika. Bundan böyle ne zaman hazır olması gerektiğini Tuğçe’ye benim tüm sabah dürtüp durmam yerine alarmlar hatırlatıyor. Hepsini tek başına yapabiliyor olmaktan çok gurur duyuyor. Alarm sistemi başka durumlarda da kullanılabilir: uyku vakti, ev ödevi, zor değişimleri başarma ve daha nicesi.