Ömür boyu erkek annesi olmak

Yazan: Claire Zulkey

İtiraf edeyim, bir kız çocuğum olsa nasıl bir hayatım olacağını sık sık hayal ederim. Yine de mevcut hayatımı hiçbir şeye değişmem.

Arkadaşım Maggie üçüncü çocuğunu, hatta, konuyla da ilgili olarak, üçüncü kızını doğurmuştu. Hiç kız çocuğu olmayan ve iki oğlan çocuğu annesi olan ben ise eşime azınlık kulübü kurmak isterse ona katılabileceğimi söyleyerek şakalaşmıştım.

Kendi anne ve babamın bir oğlan ve bir kız çocuğu olduğu için, ben de çocuklarımın böyle olacağını varsaymıştım. İkinci hamileliğim sırasında eşimle birlikte ultrasonda penis görmek, yenilgi hissetmeme neden olmuştu. Çünkü iki çocuk istiyorduk ve şimdi hiç kız çocuğumuz olmayacaktı, ben de olmamı düşündüğümden daha üzgün hissediyordum. Sorun neydi? Aynı kafide Noel elbisesinden giymek, American Girl mağazasını ziyaret etmek veya cilt bakımına gitmek gibi anne-kız hayallerim o kadar önemli miydi gerçekten?

İki oğlu olan başka bir arkadaşımla konuşmak, sorunun köküne inmeme yardımcı oldu. Bana “Bir yanım, bir kızımın olması deneyimini annemle paylaşamadığıma inanamıyor” demişti.

Anne-oğul ilişkisinin de avantajları var

Söylemem gerekiyor mu? Oğullarımı seviyorum. Henüz birisinin kızıyla tanışıp “Keşke benim çocuğum olsaydı” diye düşündüğüm olmadı. Anne-oğul ilişkisinin de bazı avantajları var üstelik: Evdeki tek kadın olarak, ince de olsa bir gizem perdesinin arkasına saklanabiliyorum. Arada bir Issız Şatoma (spor salonu, spa veya kız arkadaşlarımla gezmeye) sığınabiliyorum ve eşim çocukları erkekler tuvaletine götürdüğünde üç dakikalık kıymetli bir ara verebiliyorum.

Ancak evimizde çok fazla Yıldız Savaşları bahsi var. Tüm kıyafetleri sanki sadece üç renkten biri. Her ay düzenli olarak bir silahlanma karşıtı derneğe bağış yapıyorum, ama iki yaşındaki oğlum Lego insanlarına “Dıkşın! Dıkşın! Öldün!” diye fısıldıyor. Beş yaşındaki oğlum babasına “savaşmak” için yalvarıyor, ama itişip kakışma ona göre sertleştiğinde kaçınılmaz olarak ağlamaya başlıyor. Sonra daha fazla güreşmek istiyor.

Biyolojik zarları attık ve bizim için böyle sonuçlandı

Arada bir, neyi kaçırdığımı ve gelecekte beni neyin beklediğini düşünüyorum. Oğlanlar salonda bağırışarak tepinirken, kızım sessizce yanımda mı otururdu? Oğullarım bana annemle benim olduğumuz kadar yakın olacak mı? Eşleri kadın olursa, onlarla anlaşabilecek miyiz? Koridordaki yeni halıyı kim fark edecek veya ödül törenlerinden sonra kimin elbisesinin şık olduğunu kiminle tartışacağım? Ancak kız çocuğu sahibi olmanın illa hayal ettiğim gibi olmadığının da farkındayım. Üstelik oğullarım neticede benim oğullarım. Bir şey düşürdüğümü duyduklarında “İyi misin?” diye sesleniyorlar. Büyük oğlum bir keresinde onunla Örümcek Adam izlemeyi tekrar düşünmemi, çünkü sadece bir kız değil, iki kız birden oynadığını söylemişti. Ayrıca birbirilerine duydukları sevgi, erkek kardeşimle benim aramızdaki ilişkinin olmadığı kadar yoğun ve sağlam bir bağ.

Benim gibi evde azınlık kalan bir ebeveyn olduğunuzda, yabancılar hemen “bir başkasını denemek,” veya “elindekiyle mutlu olmak,” gibi yorumlarda bulunarak ya elinizdekinin yeterli olmadığını ya da farklı bir şey istediğiniz için utanmanız gerektiğini ima eder.

Biyolojik zarları attık ve bizim için böyle sonuçlandı. Kendi mucizevi ailemizi takdir ederken, bir yandan da başka türlü nasıl olabileceğine dair hâlâ hayal kurabiliriz.

İlgili Yazılar

• 

  Sağlıklı bir beslenme çantası nasıl olmalı
  Sağlıklı bir beslenme çantası nasıl olmalı
• 

  Çocuğunuzun vücudundaki morlukları dikkate alın
  Çocuğunuzun vücudundaki morlukları dikkate alın
• 

  Tatil sonrası okula uyum
  Tatil sonrası okula uyum
• 

  Sıcak havalar sizi de mi çarptı?
  Sıcak havalar sizi de mi çarptı?