Hassas Anne – Ece Kumkale

BABALARIN, ‘BABA’ OLMASINA İZİN VERİN

Çocuğu olan bir kadına “Kendinizi nasıl tanımlıyorsunuz?” diye sorduğunuzda ilk söyledikleri ‘Anneyim’ oluyor. Annelik bizi mutlu ediyor, gururlandırıyor, sanki hayata bunun için gelmişiz… Tüm bu yazdıklarım çok normal ve aynı şeyleri ben de hissediyorum. Çok şanslıyız çünkü genellikle anneliğimizi doya doya yaşamamız kimseye batmıyor, bunu herkes normal karşılıyor hatta bu beklenen bir şey.

Siz çocuğunuz doğduğu anda onun tüm sorumluluğunu üstelendiniz, yapılması gerekenleri harfiyen yerine getiriyorsunuz. Tüm bunları yaptığınız için de sürekli bir tatmin, kendinle gurur duyma ve kendini gerçekleştirme duygusu ile göğsünüzü gere gere ortalıkta dolaşıyorsunuz. Peki, siz anneliğinizi yaşarken çocuğunuzun babasının babalığını doya doya yaşamasına izin veriyor musunuz?

Gözlemlediğim kadarıyla çoğu baba çocuğu olduğunda heyecanlanıyor, mutlu oluyor ve ben de bir şeyler yapmalıyım diye düşünüyor. Ben hem Alper’in, hem de ikiz kızlarımın doğumundan itibaren eşimin bebeklerin her işine yardım etmesine izin verdim ve hala çocuklarla beraber ilgileniriz. Çünkü bence hayat müşterektir. Tabii ki ben o dönemde çalışmadığım için bebeklerle ilgili işlerin çoğunu yapıyordum ama onun da yaptığı çok şey vardı. Bunları yapmalı zaten çünkü ben tek başıma yapmadım bu çocukları. Bu demek değil ki, ben tembelim işten kaçıyorum. Tam tersi genellikle her işi yapmaya çalışan ve özellikle çocuklarım için olan hiçbir şeye üşenmeyen biriyim. Babalığını yaşamanın eşimin hakkı olduğunu düşündüğüm için onu da çocukların bakımına ve böylelikle onların yaşamına dahil ettim.

İşleri birlikte yapmak hem daha zevkli hem de birlikte zaman da geçirmiş oluyorsunuz. Mesela eşiniz bebeğinizin banyosunu yaptırır, siz onu giydirirsiniz. Eğer eşiniz ilk başta çekiniyorsa, bunu da doğal karşılayın. Ona her şeyin nasıl yapıldığını sabırla anlatın ve kendi zamanında ve becerisi dahilinde bu işleri yapmasına izin verin. Bazen anneler bebeklerini öyle bir sarıp sarmalıyorlar ki babaya yer kalmıyor.

Bırakın babalar da çocuklarına baksınlar. Önce babayı çocuğundan uzak tutup sonra da ‘sen bu çocukla hiç ilgilenmiyorsun’ diye çemkiren annelerin sayısı da az değil. Doğumdan itibaren çocuğunuzla beraber ilgilenin. Hem bakım, hem disiplin, hem de eğitim konularında hemfikir olmanız çocuğunuzun daha huzurlu ve mutlu büyümesini sağlayacaktır.