“Hayır!” demek yerine bunları deneyin

“HAYIR” YERİNE BUNU DEYİN:

“A’yı bitirdiğinde B’nin keyfini çıkarabilirsin.”

Pek çok çocuklu evden de bildiğim gibi, haftanın iki günü hiçbir zaman benzemiyor. Ama her gün bir noktada kızlarımın bir televizyon programı izlemesine izin veriyorum. Sorunu yaratan şey “bir nokta” Anaokulundaki Selin, kıymetli televizyon zamana ne zaman izin verileceğini anlamakta zorluk çekiyor. Her gün eve girdiğimiz gibi saat 14:00 de olsa, 17:30 da olsa “Ne zaman televizyon izleyebilirim?” diye sormaya başlıyor. Eninde sonunda sürekli “hayır” dememe neden olan bu günlük yakarma, mızmızlanma ve yalvarma yaylım ateşine dayanamıyorum.

Danışmanım “ne zaman/o zaman” stratejisi uygulamamı öneriyor: Tüm “yapılması gereken” faaliyetler ne zaman biterse (ev ödevi, müzik provası, oda toplama), Selin o zaman televizyon izleyebilir. Selin’in televizyon zamanı kardeşlerinin görevlerine de bağlı olduğu için, tüm günün planını ona açıklıyorum. “Bugün Tuğçe’nin tiyatro provası günü, o yüzden onu bıraktıktan sonra eve döndüğümüzde Sare’yle birlikte oyun odanızı topladıktan sonra bir televizyon programı izleyebilirsin.”

Selin o güne dair bilgileri edindikten sonra televizyon izleyip izleyemeyeceğine dair endişelenmiyor. Önce tam olarak neyin olması gerektiğini artık bildiği için artık sürekli olarak bana sormak zorunda değil; ben de kendimi daha fazla “evet” derken buluyorum. Bu ne zaman/o zaman stratejisini uyku vakti (ne zaman dişini fırçalarsan, o zaman uyuyana kadar kitap okuya-
biliriz) ve akşam yemeği (tabağında-kileri ne zaman bitirirsen, o zaman tatlı yiyebiliriz) gibi başka zor olabilecek zamanlarda da başarıyla uyguluyorum.