“Hayır!” demek yerine bunları deneyin

“HAYIR” YERİNE BUNU DEYİN:

“Bir konuşalım.”

Üçüncü sınıf okulumuzda heyecanlı bir zamanın başlangıcı: Çocukların evden kendi başlarına yürüyerek dönmelerine izin veriliyor. Tuğçe bana bunu ilk sorduğunda iç sesim “hayır” dedi. Riskler zihnimi bulandırdı: Okul neredeyse 2 kilometre uzaklıkta, iki tane büyük kavşak var, ya kaybolur ya da başına bir şey gelirse, ya bir yabancı yaklaşırsa? Yakınımda güvende tutmak çok daha kolay geldi.

Ama içgüdüsel anne hissime teslim olmak yerine danışmanımın tavsiyesine uyup “Hmm, bunu bir konuşalım,” dedim. Sormam gereken üç kilit soru vardı. Bir: “Bu senin için neden önemli?” (Tuğçe yapan herkesin bunun eğlenceli olduğunu söylediğini ve biraz özgürlük istediğini açıkladı.) İki: “Talebine ‘evet’ dersem, yapmayı unutmaman gereken önemli şeyler ne?” (Birlikte bir harita açıp oturduk ve trafik polisleri ile kaldırımların olduğu yerleri göstererek rotasını çizdik.) Üç: “Daha başarılı olmana yardımcı olmak için ben ne yapabilirim?” (Tuğçe’nin cevabı basitti: “Bana güven.”) Danışmanım, çocuğunuzun temel bilgileri kavradığından emin olduğunuzda ona güvendiğinizi belirtip yapmasına için vermenizi söylüyor.

Eşimle birlikte Tuğçe’nin eve yalnız dönmesine izin verdiğimiz ilk gün yoldan geldiğini görene dek bahçemizdeki bir ağacın arkasına saklandığımı itiraf etmeliyim. Onu gözetlerken yakalamasın diye rahatlamış bir şekilde içeri koştum ve gururla kapıdan girdiğinde ona bir sarıldım. Çocukluğunun bir parçasının kaybolduğuna üzülsem de doğru kararı verdiğimden emindim.

“Bazen her bir talebi gözden geçirme vaktimiz ya da lüksümüz olmayabilir ve ‘hayır’ demek zorunda olabiliriz. Ama çocuklarınıza ihtiyaç ve arzularını dikkate alıp gerçekten üstüne düşündüğünüzü göstermek çok önemlidir.” Böylelikle onlar da dinlenildiklerini hissedebilirler.