BABA SEVGİSİ

Babalar, anneler gibi yumuşak olmayabilir; ancak bu davranış modeli de çocukların gelişimde önemli bir paya sahiptir.

Bir erkek ne zaman iyi bir baba olur? Ne zaman her şeyi eşi, çocuklarının annesi gibi doğru yapar? Ne zaman iki afacanın uyku saatinde ninni söyler ve öğle öğünleri için meyve püresi hazırlar… Bu gerçekten olabilir mi? Eğer olursa, babalar da anneliği sadece kendi tarzıyla ve prensipleriyle yapmayı seven kadın çoğunluğunun yanına katılacaklar.
Elbette annelerin tarzını eleştirmiyoruz. Anneler, çocuklarıyla babaların geçirdiği zamandan daha çok zaman geçirirler. Bu nedenle daha çok alıştırma yapma fırsatı bulur, çocukların ihtiyacı olan şeyleri bilirler. Çıplak ayakla yürüyen çocuklarını önceden “Karnın ağrıyacak yavrum!” diye uyarır; bebeğin her nefes alışını iç çekişini ve öksürüğünü duyup geceleri her sese uyanırlar.
Gelelim babalara… İnanın, hepimiz onlara biraz haksızlık ediyormuşuz. Gelişim psikologlarının yeni araştırmalarına göre, erkekler anne rolünü oynamadıklarında iyi bir baba modeli oluyorlar. Uzmanlar “Farklı olmak onların karakteristikleri; erkekler ilk günden itibaren çocuklarıyla annelerden farklı bir tarzda ilgilenirler”.
Örneğin babalar için çocuklarının cinsiyeti daha çok önem taşır; anneler çocuklarına “bebeğim”, babalar “kızım” veya “oğlum” gibi sıfatlarla seslenirler. Kızlarına oğlan çocuklara davrandıklarından farklı davranırlar. Belki bu davranışları size klişe gelebilir; ancak çocuğun kendi cinsiyetiyle özdeşleştirilmesi çok önemlidir.
Bilimsel araştırmalar üç önemli noktayı işaret ediyor:
• Babalar kızlarına daha yumuşak davranıyorlar. Onlara karşı daha dikkatliler ve onları oğlan çocuklarından daha çok koruyorlar. Kızlarla daha çok konuşuyorlar.
• Oğlanlar ise babalarının daha sert mizacına tanık oluyorlar. Babaların oğlan çocuklarıyla oynadıkları oyunların temeli harekete dayanıyor. Bedeli çürük bir diz bile olsa oğullarının özgüvenlerini artırıyorlar.
• Babalar bebeklerine karşı elbette yumuşak davranıyorlar; ancak annelere göre daha mesafeliler. Anneler bebekleriyle beraber olduklarında tüm vücutlarıyla bebeklerine teslim oluyorlar; elbette bu bağın anne sütüyle ilgisi de var. Babaların mesafeli duruşu da sorun teşkil etmiyor. Böylece babalar çocuklarıyla daha çok oyun oynuyor ve onları serbest bırakıyorlar.
Erkeklerle kadınların davranış farklılığına günlük hayattan örnek vermek gerekirse: Bebek ağladığında anneler bebeklerini kucaklarına alırlar ve kucaklarında sallarlar. Elbette erkekler de miniği kucaklarına alırlar; kaldırırlar, yukarı, daha da yukarı… Bebekler babalarının güvenli kollarında havada süzülürler. Gözyaşları gülücüğe dönüşür.
Her an anne-babasının yardımına muhtaç yenidoğan, emekleyen bir bebeğe dönüştüğünde babalar onların gelişen bağımsızlıklarıyla gurur duyar. Miniğin yavaşça büyüyüp ebeveynlerden uzaklaşması anneleri üzebilir; ancak babalar bu duyguyu yaşamazlar. Çocuklar babalarının bir bakışından cesaret alıp bir sonraki adımı atabilirler.
Örneğin, çocuklar yürümeyi öğrenirken: Yavaşça ayaklarının üzerine doğrulur; bütün cesaretini toplar ve bir anda kendisini yine annesinin kollarında bulur. Şimdi gelişme uzmanlarının video çalışmalarında bir de babalara bakalım: Çocukların yüzde 85’i babalarına yürürken bir-iki adım daha fazla atarlar. Anneler minikleri kurtarıcı kollarıyla beklerken, erkekler onları serbest bırakır, hatta düşmelerine bile izin verirler. Oysa çocuklar düştüklerinde anneler hemen onları avuturlar. Gelişim uzmanları “Bu nedenle çocuklar devamlı annelerini ister” diyor. Bu iyi bir şey mi? Yoksa kötü mü? Uzmanlar bu sorulara “Erkekler, çocuklarının anneye daha çok bağlanmasına çok nadir kırılır” diye cevap veriyor. Erkekler kadınlara oranla çocuklarıyla daha farklı ilgilenirler. Erkekleri iyi baba yapan özellikler, bizi iyi anne yapan özelliklerden daha farklıdır. Eşiniz çocuğunuza çok zaman ayırmadığı için şikayet ettiğinizde bunu aklınızın bir köşesinde bulundurun.

ŞEFKAT
Sadece koklaşmak… Babalar hiçbir şey düşünmeden bebekleriyle beraber geçirdikleri zamanın tadına varabilirler; bebeğin bezi değişmek zorunda olsa bile. Anneler ise bu tür durumlarda ilk önce görevlerini düşünürler –ilk önce bez değiştirme, sonra kucak… Anne-babaların değişik davranışları bebeklerin gelişiminde önemli bir paya sahiptir. Bu nedenle babalar annecilik oynamak zorunda değiller!

İLGİ
Uçakta yemek: Babalar yaşamdaki bazı önemli şeyleri çok ciddiye almayabilirler. Püre uçakla bebeğin ağzına doğru yol alır ve ufaklık kaşıktaki her şeyi yer bitirir. Beslenme uzmanı baba, bu sorunu da kolaylıkla çözdü.

CESARET
Ufak bir atlayışa ne dersiniz? Babası elinden tuttuğu sürece sorun değil. Babalar miniklerin vücut gelişimine destek olurlar. Onlara güvenirler. Peki, minikleri sıkı sıkı tutarlar mı? Ancak çok gerekli olduğu durumlarda; çünkü babalar çocuklarına bağımsızlık duygusunu aşılamak isterler.

SEVGİ
Çocukların, babalarını sevgilerini ifade ederken görmeleri, rol modellerine sağlıklı uyum sağlamalarını kolaylaştırır. Erkek çocuklar sevgilerini belli etmekten korkmayan yetişkinlere dönüşürken, kızlar ise kadınlık rollerine dair özgüven kazanırlar.